Każdy z nas ma w sobie coś, czego nie lubi, co chciałby zmienić.
Pomyśleliście kiedyś dlaczego tak się dzieje?
Dlaczego nie jest tak, że w pełni akceptujemy to, jacy jesteśmy?
Lecz dzisiaj nie będzie o samoakceptacji.
Dlaczego szukamy w sobie wad, niedoskonałości i defektów? Nie wiem.
Wiem jednak to, że siedzi to w nas bardzo głęboko.
To jest w nas zakorzenione, nie możemy się tego wyzbyć.
Ile razy myślałeś o tym, że źle wyglądasz, jesteś głupi, niemiły, czy nielubiany?
Zapewne wiele razy. Jeżeli powiesz, że nigdy-nie uwierzę.
Wmawiamy sobie pewne wady, ale dlaczego?!
Mogę tylko zgadywać, bo sama jestem człowiekiem i jak każdy wmawiam je sobie.
Może robimy to, żeby wciąż nad sobą pracować, użalać się, zamknąć się w bezpiecznej sferze postrzegania siebie w negatywny sposób niewidoczny dla innych.
Wyobraź sobie, że siedzisz w wielkim worku. Na dnie tego worka są klocki. Każdy klocek to inna „wada”.
Siedzisz wśród tych klocków, czujesz się bezpiecznie, stabilnie, nikt inny ich nie dostrzega. Szczelnie zawiązujesz worek od środka i siedzisz. Życie biegnie koło Ciebie, a ty tego nie widzisz. Nie widzisz nic. Zero. Totalna ciemność, a w głowie masz tylko klocki.
Boisz się wyjść ze spokojnego worka, a gdy już wyjdziesz, zasypujesz się kolejną stertą klocków, byleby tylko wrócić do niego.
Czasami robimy to, by zwrócić czyjąś uwagę, szukamy akceptacji. Szukamy niedoskonałości, otwarcie o nich mówiąc.
Mimo tego co wydusiłam z mojej zmęczonej głowy, nadal nie wiemy dokładnie dlaczego to robimy?
Na to pytanie powinien odpowiedzieć sobie każdy sam.
Dlaczego to robisz? Co chcesz przez to osiągnąć?
Wielokrotnie spotkałam się z osobami, które za wszelką cenę próbowały udowodnić innym, że mają jakieś konkretne wady, niedoskonałości. To było śmieszne! To tak jakby wychudzona dziewczyna mówiła, że jest gruba! Na siłę szukają w sobie wad, bo inni siebie nie akceptują, to ja też muszę pomarudzić.
Przestańmy szukać w sobie czegoś, czego nie ma. Zostawmy siebie samych w spokoju. Po co szukać wad skoro mamy zalety? Nie możemy po prostu o nich zapomnieć? Widzimy tylko to co chcemy, więc dlaczego nie możemy widzieć pięknej strony samych siebie?
